हामी किनाराका मान्छेहरु

राजकुमार अर्याल “पुत्ला”

नागरिकता भएर पनि
अनागरिक तुल्य भएका छन

देश भएर पनि
परदेशी तुल्य भएका छन
महाकाली किनाराका मान्छेहरु

म भोक बिरुद्द लड्न
परदेश गएको हु।
म रोगबाट बच्न आफ्नै देश फर्केको हु ।
मलाइ मेरो गाउँ त परै छोडु
मेरो देश सम्म फर्कने अधिकार छैन ।
किन ? किन ? किन?
मेरो रेमिटेन्स खनखनी गनेर
बजेट भाषण गर्ने सरकार
कहाँ होला यतिखेर ?
म दशगजामा अडकेको छु ।
म महाकाली किनारामा बल्झेको छु ।
म आफ्नै ज्यानको मायाले फर्केको हु ।
म परिवारको मायाले फर्केको हु ।
शत्य शत्य धरोधर्म
फिलहाल मलाइ
देशको माया फिटिक्कै छैन
किनकी
म भोकै रोइरहेको दारुण तस्बिर
आफ्नै देशवाशिले खिच्दै खिचेन ।
देख्दै देखेन ।
आफ्नै देशमा बाच्न नसकेर
बिदेश पलायन भएको मलाइ
आफ्नै माटो मा मर्ने
अन्तिम इच्छा पनि पुरा नगर्ने देशलाइ
एकहोरो माया कसरी गर्नु ।
माया त दोहोरो हुनु पर्ने हैन र ?
कोरोना कहरले लडदै भाग्दै आएका
म सहित हामी किनाराका मान्छेहरु ।